A Gschichtle vom guata Philipp Neri von Michel Buck

Ihr Leut, jetz, wenn ar losa want:
Vôar altem ischt im Oberland
Der Heiland au môl gwandlat
Mit seine Jünger Winterszeit,
Dô haunt so grobi Bouraleut
Dia dreizeah’ übel bhandlat.
 
Nô Beatläut gauhnt se dur a'n Ôat
Und wandlet hungrig dur da Kôat,
Se möchtet übernachta.
10 
Koi’ Wiatshous ischt it dinna gsei’
11 
Und d Boura launts au neana’ nei’,
12 
Des ischt jô zum Verschmachta.
 
13 
Jetz wo sie voar am Fleacka da’
14 
Zum letschta Häusle kommet na’,
15 
Sait Petras: „Soll i klopfa?
16 
Wenns dô it noh a Herbearg geit,
17 
Nôch sind mer frei uff d Gassa keit'
18 
Von deani grobi Tropfa.“
 
19 
Em Heiland gôht dear Jomer nô,
20 
Ear winkt em Petras froindli: „jô“,
21 
Ear thät gean d Jüngar speisa
22 
Und trückna uffam Ofabank.
23 
Doch ob Sant Petras kriagt da Rank,
24 
Des wead se glei gauh’ weisa.
 
25 
Ear klopft, dô guckt a’n alter Ma’
26 
Dur s Fei’schter rous dia Jünger a’
27 
Und sait: „Was isch s Begeahra
28 
So spôt noh in der Ôbedzeit,
29 
Wos niana’ nix maih z jeasset geit?
30 
Was want er mi dô scheara?
 
31 
I bi’n a’n armer alter Ma',
32 
Wo schier koi’ Gois verhalta ka’,
33 
Suscht bhielt i ui jô geara.
34 
Gauhnt lieber zua die Boura nei’,
35 
Dött könnt noh eabbas glôibat sei’.
36 
Zwôr s könnt au dött nix weara.“
 
37 
Der Petras sait: „Dött sind mer gsei’,
38 
Ma’ lôht üs aber neana nei’,
39 
Doch sei en des verziga.
40 
Gant üs nu’s Dach, mer want koi’ Koscht
41 
Aß nu’ a bitzle Brot und Moscht,
42 
Mer want uff d Bühne liega.“
 
43 
Druff na’ dô sait der Ma’, der alt:
44 
„So kommet rei’, i muaß ui halt
45 
Jetz gauh’ in d Stuba streua.
46 
Wôrum? i hau’n a gotzigs Bett,
47 
Wenns uja Moischtar neamma wött,
48 
Nôch thät mis wäger freua.“
 
49 
Ear rieglat s Häusle wôlli ouf,
50 
Dô tritt er ei’, der Jüngerhouf,
51 
Und stellt se um da’n Ofa.
52 
Der Alt sait: „Machets ui kommod
53 
Und schneidet au a Räu’ftle Brot
54 
Vom Beck von Aderezhofa.
 
55 
I koch ui glei en schwaza Brei,
56 
Iahr wissets wohl, s ischt bald verbei,
57 
Sobald ern hairet pfluttra.
58 
Dött stôht a Krousa Biaramoscht,
59 
I mach a seall, und füar da Froscht
60 
Stôht dött a Brennts, a Guttra.“
 
61 
Dia Jünger greifet bschoidli zua,
62 
Se wäret liaber in der Ruah,
63 
Und trücknet iahri Gwänder
64 
Und henkets rum um d Ofastang,
65 
Denn ällz ischt pflatschnaß, kuz und lang,
66 
Seis Mantel oder Lender.
 
67 
Nu’ mittlerzeit isch kochat gsei’,
68 
Ma’ bringt dia gloschtig Pfanna rei’,
69 
Der Heiland thut se bsanga.
70 
Und wia se haunt dô beatet ghett,
71 
Nôch sieht ma’ d Jünger dô und dött
72 
Mit Braut ins Muas nei’ langa.
 
73 
Und nô em Jeassa haunt se dankt
74 
Und nô die truckni Mäntel glangt,
75 
Sind uff da Boda gleaga,
76 
Und seall der Heiland leit uff d Streu,
77 
Ma’ hairt von koim koi’ Wöatli maih,
78 
Nu’ dussa noh da Reaga.
 
79 
Am Moanzi kocht der froindli Alt
80 
Glei wieder Muas, ear hôt suscht halt
81 
Nix weiter ghett zum Kocha,
82 
Und sait: „Jeatz neammet so fürliab,
83 
Gauhnt gmach, as ischt jetz nimma trüab,
84 
Denn s Weattar ischt jetz brocha.“
 
85 
Sant Petras sait: „Mer gauhnt glei fott,
86 
D Gaschtiering, Ma’, vergealt ui Gott,
87 
Mer könnet ui it zähla;
88 
Doch wenn er jeabbas wäu’scha want,
89 
Des haunt er, truile, in der Hand,
90 
Er däaffet nu’ grad wähla.“
 
91 
„Hm!“ sait der Alt, „was wött i gschwind?
92 
Zum aischta, daß mer bis ans End
93 
Mei’ Bom vol Biara hangat;
94 
Zum andra sei mer weiter bstimmt,
95 
Daß wear au’ghoissa uffen klimmt,
96 
Wia feschtgleimt anam bhangat;
 
97 
Zum dritta, daß a jeder Ma’,
98 
Wo in mein Stuahl beim Ofa da’
99 
Au’ghoissa sitzt, sei banna
100 
Und hocka muaß, so lang i will.
101 
I moi’, dô wäu’sch i doch it z vill,
102 
Des sei it drübert danna.“
 
103 
Sant Petras sait: „So soll as sei’,“
104 
Und geit nôch noh da Seaga drei’,
105 
„Bhüagott! mer müasset weiter.“
106 
Der Alt, dear folgat froindli ous
107 
Und zoigt da Weag dur s Eschle nous,
108 
Wia weiter, wia verschneiter!
 
109 
Was gschieht? Der Alt thuat Biara ra,
110 
Dô schreit der Taud ins Gätle na:
111 
„So? thuat ma’ Biara schüttla?“
112 
„Pressiarts a so?“ sait druff der Alt,
113 
„Du kommscht mer noh a wengli z bald!
114 
Wia? lôht se nix maih mittla?
 
115 
Gang, kloub mer liabar d Biara’n ouf!“
116 
Der Taud klimmt zonnig zuanam nouf,
117 
„I will der Biara klouba!
118 
Gib acht, i beutla diar da Schopf
119 
Und reiß dern ra mit zannt em Zopf
120 
Und zannt der Zipfelhouba!“
 
121 
Der Philipp juckt in d Rätich na,
122 
Der Taud will wôlli rutscha ra,
123 
Dô bleibt er aber bhanga,
124 
Und wia’n er zockt und wia’n er thuat,
125 
As hilft en nix bei äller Wuat,
126 
Ear ischt und bleibt jeatz gfanga.
 
127 
Ear beattlat: „Philipp, laß mi gauh’!
128 
Du woischt jô, wia’n i Arbet hau’.
129 
Was thuar i denn dô hoba?
130 
Woisch, wenn der Taud it mäht und wetzt,
131 
Ischt d Wealt in Bäldi übersetzt,
132 
Des wur au neamad loba.“
 
133 
Mei’ Philipp sait: „Des ischt a Gfôhr!
134 
Du kanscht füar gradous hundert Jôhr
135 
Dei’ Freiat wieder kaufa,
136 
Und kommsch mer voar it maih ins Hous,
137 
So ischt der Handel a’sa’ ous,
138 
Nôch laß di wieder laufa.“
 
139 
Der Taud ischt frauh und gôhts so ei’:
140 
„I muaß pressant in Fleacka nei’,“
141 
Drei Boura muaß i holla!“
142 
Em Philipp thuats koi’ bitzle ahnd;
143 
Weils voli hundert Jährla sand,
144 
So lachat ar en Scholla.
 
145 
Doch d Zeit verrinnt so nô und nô,
146 
Der Taud stôht oi’smôls wieder dô
147 
Und sait: „Jetz muascht maschiara!“
148 
Der Philipp moint: „Pressiarts so gschwind?
149 
I schreib nu’ noh mei' Teschtament,
150 
Nôch ka’ ma’s jô rischkiara.“
 
151 
Der Taud sait: „Nu’, so mach voara’,
152 
Du füahrsch mi desmôl nimma’ a’,
153 
Schreib doch it so vel Böga!“
154 
Sitz au'verdanks in Seassal nei’,
155 
Dô muaß er dinna bannat sei’
156 
Und ka’ se nimma rega.
 
157 
Ear schreit: „Was du a Schlinkel bischt!
158 
Jetz hôsch mi wieder so vertwischt,
159 
I bitt di, Philipp Neri,
160 
Gang, laß mi ussam Seassal gauh’,
161 
I gi de alt Dilatiau’,
162 
Nô aber hôt as Höri.
 
163 
Der Philipp lacht: „Meintweaga, jô!“
164 
Der Taud lauft seiner Arbet nô
165 
Und hôt a Zeit, a hearba.
166 
Doch voar der Alt reacht nôchi denkt,
167 
Kommt schau’ der Taud derhear und winkt,
168 
Ischt wieder Zeit zum Stearba.
 
169 
„Jeatz desmôl gang i geara mit,“
170 
Sait Philipp, „füahr mi zaischt, i bitt,
171 
Ins Feagfuir zua de Litza!
172 
I möcht nô meiner Alta seah’,
173 
Sie ischt so bais im Leaba gwea’,
174 
Dui muaß gwis ghörig schwitza.“
 
175 
Dô kommet se voar s Höllathôar,
176 
Dô stôht der Tuifel grad dervoar
177 
Und sait: „So bringscht en Brôta?“
178 
„Noi’ wäger,“ sait der Taud druff na’,
179 
„As ischt a’n altar, braver Ma’,
180 
Dô hôsch as it verrôta.““
 
181 
„So?“ sait der Tuifel, „halt nu’ still!
182 
Jetz, wenn er mit mer pascha will,
183 
I wött sei’ Alti setza.“
184 
Der Philipp denkt: „Hm! wôgs a môl,
185 
Was sollet dô dia Höllastrôhl
186 
Dei’ Alti maih verkrätza?“
 
187 
Ear wirft da haischta Pasch und gwinnt.
188 
Des hôt da Duixel sakrisch brennt:
189 
„„S gilt noh zwua Saila!““ schreit er.
190 
Der Philipp wirft und gwinnt dia zwua
191 
Und nôch noh neu’. „Halt! jetz isch gnua!“
192 
Schreit dô der Tuifel läuter
 
193 
Und bröllat grad aß wia a Kuah
194 
Und fährt in d Höll und rieglat zua
195 
Und lôht se nimma blicka.
196 
Der Taud füahrt Philipp mit em Gwinnscht
197 
Zum Himmel, sait: „Bischt it der mindscht,
198 
S wead diar dô au noh glücka.“
 
199 
Sant Petras guckt beim Fei’schter rous
200 
und schreit: „Was geits? wear will ins Hous?“
201 
Und thuat se grauß verstauna,
202 
Wia’n ear da Lipp sieht dussa stauh’,
203 
Und denkt: „Was will mei’ Alter gauh’
204 
Mit deani zwölf Persauna?“
 
205 
„„I möcht halt nu’ in Himmel nei’,
206 
De andre zwölfe, dia sind mei’,
207 
I hau’ dia Saila gwonna.“
208 
Sant Petras sait: „Des sind mer z vill,
209 
Und zua dem, was in Himmel will,
210 
Sieht it so halbverbronna.“
 
211 
„Ai!“ sait philipp, „denket dra’:
212 
S haunt dreizeah’ au beim alta Ma’
213 
Zuar Naut a Plätzle funda;
214 
Drum neammets heu’t it gar so gnô
215 
Und launt die andre hinta nô,
216 
Se sind schau’ ghörig gschunda.
 
217 
As ischt mei’ Weib, mei’ Gvatterma’,
218 
Nôch Deißlabour und Julia’,
219 
Kuz, Saila, weiß wia Semmel.“
220 
„Nu’, nu’, sait Petras, „nu’ mei’thalb,
221 
Nôch nimm i d Kuah mit sannt em Kalb.
222 
So kommet rei’ in Himmel!“
Arbeitsblatt zum Gedicht
PDF (43.5 KB)

Details zum Gedicht „A Gschichtle vom guata Philipp Neri“

Autor
Michel Buck
Anzahl Strophen
37
Anzahl Verse
222
Anzahl Wörter
1369
Entstehungsjahr
bis 1888
Epoche
Realismus,
Naturalismus

Gedicht-Analyse

Das Gedicht „A Gschichtle vom guata Philipp Neri“ von Michel Buck handelt von einer Begegnung des Heiligen Philipp Neri mit einem Teufel, der versucht, ihn zu betrügen. Das Gedicht ist in schwäbischer Mundart geschrieben und besteht aus 222 Versen.

Zu Beginn des Gedichts wird eine Begebenheit aus der Bibel aufgegriffen, in der Jesus und seine Jünger in einem Dorf in Galiläa aufgenommen werden, obwohl sie von den Bewohnern nicht willkommen geheißen wurden. Der Heilige Philipp Neri und der Teufel treten erst später im Gedicht auf.

Die Geschichte beginnt damit, dass der Teufel sich als Armer ausgibt und bei Philipp Neri um Einlass bittet. Philipp Neri erkennt den Teufel, der versucht, ihn zu täuschen, und gewinnt schließlich bei einem Würfelspiel gegen ihn. Dabei setzt er seine Seele als Einsatz und gewinnt schließlich zwei Seelen des Teufels. Der Teufel gibt jedoch nicht auf und fordert Philipp Neri erneut zu einem Spiel auf, bei dem er diesmal gegen die Seele von Philipps verstorbenem Großvater setzt. Philipp Neri gewinnt auch diese Runde und der Teufel muss ihm gehorchen.

Der Teufel führt Philipp Neri schließlich zum Himmelstor, wo er von Petrus erstaunt begrüßt wird. Philipp Neri bittet um Einlass und zeigt Petrus seine zwei gewonnenen Seelen. Petrus ist jedoch skeptisch und bittet ihn, die Seelen zu behalten, da er bereits zu viele Seelen im Himmel hat. Daraufhin entgegnet Philipp Neri, dass er seine Seele ohnehin schon dem Teufel versprochen hat und deshalb nicht in den Himmel darf.

Insgesamt handelt das Gedicht von der Stärke des Glaubens und der Überwindung von Versuchungen und Täuschungen. Es zeigt, dass man trotz der Macht des Teufels und der Verlockungen, die er uns bietet, standhaft bleiben und sich an seinen Glauben halten sollte.

Weitere Informationen

Bei dem vorliegenden Text handelt es sich um das Gedicht „A Gschichtle vom guata Philipp Neri“ des Autors Michel Buck. Buck wurde im Jahr 1832 in Ertingen, Oberamt Riedlingen geboren. Die Entstehungszeit des Gedichtes geht auf das Jahr 1888 zurück. Der Erscheinungsort ist Stuttgart. Eine Zuordnung des Gedichtes zu den Epochen Realismus oder Naturalismus kann aufgrund der Entstehungszeit des Gedichtes bzw. der Lebensdaten des Autors vorgenommen werden. Bei Verwendung der Angaben zur Epoche prüfe bitte die Richtigkeit der Zuordnung. Die Auswahl der Epochen ist ausschließlich auf zeitlicher Ebene geschehen und muss daher nicht unbedingt richtig sein. Das Gedicht besteht aus 222 Versen mit insgesamt 37 Strophen und umfasst dabei 1369 Worte. Der Dichter Michel Buck ist auch der Autor für Gedichte wie „D Bäarasteachar“, „D Hummeler“ und „D Muatarsprôch“. Zum Autor des Gedichtes „A Gschichtle vom guata Philipp Neri“ liegen auf unserem Portal abi-pur.de weitere 56 Gedichte vor.

+ Wie analysiere ich ein Gedicht?

Daten werden aufbereitet

Weitere Gedichte des Autors Michel Buck (Infos zum Autor)

Zum Autor Michel Buck sind auf abi-pur.de 56 Dokumente veröffentlicht. Alle Gedichte finden sich auf der Übersichtsseite des Autors.